Jaren lang vooruit schuiven van de wens om als vrouw de wereld in te gaan is nu wel het moment dat er aan zit te komen. Mijn transitie in gaan duurt niet lang meer. Nog vijf dagen en dan heb ik mijn beslissende gesprek met mijn psycholoog. Dan gaat hij mij voorstellen aan het genderteam. Gesprekken heb ik niet meer nodig,die waren vorig jaar al afgerond. DE stap om verder te gaan wilde ikzelf in de hand hebben,omdat ik zoveel mogelijk mijn kids de gelegenheid wilde geven om te wennen en te accepteren wie ik ben. De ontmoeting met mijn dochter is goed en zo mooi verlopen. Ik heb samen met haar moeder,mijn ex-vrouw een middag gepland om van haar pa naar mezelf als vrouw te laten zien. Hoe ik mij opmaakte is voor mijn dochter erg belangrijk,want ze had echt geen idee. Ze is de hele tijd gebleven en ik vond het bijzonder hoe ze er op reageerde. Zo fijn en zo happy dat ik wel een gat in de lucht kon springen.
Voor mijn zoon is dat niet weggelegd om dat zo te doen. Hij vindt het lastig en kan er nog niks mee en vind het moeilijk. Door zijn autisme kan hij dat niet geheel plaatsen en veranderingen is al heel moeilijk. Dit zijn wel de moeilijkste momenten in je leven om te kiezen. Hoelang moet je wachten,wat ga je of wat doe je om het zo goed mogelijk vertellen wat je gevoelens zijn. Snapt hij het wel? Dringt het tot hem door, vertel je niet te veel achter elkaar. Stap voor stap. Ik vertel wat,mijn ex-vrouw en ex-schoonmoeder en ook mijn dochter heeft wat verteld aan hem. Nu sta ik ik wel op een punt dat ik nu echt verder wil. Dan krijg je wel het besef dat je je eigen kind los moet laten. Ik ben zoveel mogelijk samen met hem geweest en leuke dingen gedaan. Er voor hem zijn en achter hem staan vind ik belangrijk. Quality time is dan het juiste woord. Dit weekend vond ik dan wel belangrijk,want het zijn wel de laatste dagen samen. Ik heb gehuild vandaag.
Pffff en toch wel er op uit geweest met hem,een bioscoopfilm gekeken. Uiteindelijk zal het wel goed komen,maar nu laat ik hem los,hoe zwaar het ook wel is.
Je kan hem beter los laten dan dingen te forceren,want dan ben je verder van huis.
Als de band tussen ons goed is komt hij vanzelf. Daar ga ik vanuit. Ik weet wat hij doet en probeer zoveel mogelijk op de achtergrond mee te kijken. Mijn dochter zie ik wel,dat gaat wel goed. Dat is fijn.
Nog vijf dagen dan zit ik bij mijn psycholoog. Dan bespreken we nog de laatste dingen. Ik heb al een mail gestuurd naar hem om de vorderingen te vertellen. Dat vind ik fijn om te doen. Ik hoop dat het dan heel snel gaat. Ik ben klaar voor de volgende stap. Ik heb kleine stapjes gemaakt en wil nu de grote stap nemen.
Ik ben volgende maand ook jarig en wat is dan mooier dan.........
Liefs Vicky 💋💋💋
Geen opmerkingen:
Een reactie posten