Het iets wat je al vroeg voelt of kan voelen.
Speelde al in toneel stukjes op school voor meisje/vrouw en bijna nooit als jongen.
Ik had een vriendin waarbij ik graag speelde, maar had ook wel vrienden.
Kwam graag bij mijn nichtjes op visite. Bleef ook wel eens in de zomer slapen.
Je ontdekt de kleding kast van je moeder en de spiegel.
Je krijgt een apart gevoel en je kan er niks mee.
Je laat het op z’n beloop en durft er niet over te praten.
Ze zullen wel denken……..
Je kijkt graag naar andere meisjes hoe zij gekleed zijn, Oh wat leuk.
Je krijgt een vriendin en toch voelt het vreemd omdat je niet genieten kan.
Dan denk je de vriendin van je leven tegen te komen en dan lijkt het net of dat je in de spiegel kijkt.
Wat gebeurt er allemaal dan met je…. Klopt het wel of wordt je gek….. blij/fijn gevoel is het zeker. Ik wist wat ik wilde, maar hoe ga je dat zeggen…
Je stopt het weg, want kom op nauw. Dat gaat toch niet? Ja wist niet hoe te vertellen.
Toch blijft het gevoel dat je anders bent dan andere jongens. Ben ik homo? Nee… val op vrouwen.
Had ik echte vrienden? Nee ik ging liever alleen er op uit, want dan hoefde ik me niet vreemd te voelen.
Wat is er toch loos met mij? Ik zit niet lekker in mijn vel. Pfff dingen voelen niet fijn.
Kelly kwam op tv al vroeg en tja…….. dan ga je toch denken. Kijk in de spiegel….pffff.
Ga toch door en uiteindelijk een fijne relatie en kinderen die ik graag wilde. De tijd die ik nooit zal vergeten.
Toch ook voelt het niet zoals ik dat zou willen. Waarom? Ik wist wel nu en hoe vertel je het aan je vrouw?
Van jongs af aan zocht ik altijd de kleding kast op en dat voelde fijn, dan maar zo want je kan er toch niet mee naar buiten?
Toch blijft het gevoel knagen en moet het eruit je kan echt niet meer. Echt geloof me… ik heb echt dagen gehad…… wil je niet weten.
Ik heb het verteld en de gevolgen op me genomen. Ik ben er nog niet, maar één ding is zeker.
Na zware gesprekken en huilbuien en weet ik veel wat nog meer kan ik zeggen dat ik het fijn vind om nu eindelijk mezelf mag zijn. De vrouw die ik altijd al ben geweest.
Ik heb vijf gesprekken en een psychologische onderzoek gehad en duidelijk genoeg dat ik in het verkeerde lichaam ben geboren.
Nu een jaar later en zo’n beetje alles wat in mijn macht had gedeeld met mijn dierbare. Al moet ik zeggen dat het erg lastig is om los te laten, maar ga dat toch doen.
Langzaam gaat iedereen weten wie ik ben. Ik ben Vicky en mag mijn transitie in gaan.
Ik mag zo meteen beginnen aan de hormonen en de real-life fase in.
Ik leef nu al vier maanden als vrouw en werk 40 uur in de week. Werk bij Het Motorhuis en dat is een garage bedrijf.
Heb een druk leven en voelt goed, beter gezegd fantastisch.
Ik doe veel dingen op mijn manier en alleen. Toch heb ik steun van familie, vriendinnen/vriend en heel veel collega’s.
Ik ga waar ik heen wil, loop naar binnen zoals iedereen, kijk en snuffel in winkels en pak een café in de stad en niemand kijkt vreemd op. Sta op perron te wachten op de trein, stap in de bus al zit hij bomvol, maak een praatje met diegene naast mij als het erop komt.
Tja waarom niet….
Liefs Vicky Xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten