Gisteren 20 Mei 2017 is mijn tatoeage eindelijk afgemaakt. Ben ontzettend blij met het resultaat. Waarom? Omdat ik heel graag wou dat ik mijn kinderen elke dag bij mij wil hebben. Niet letterlijk, maar figuurlijk. Ik zie ze niet vaak en eigenlijk zie ik mijn dochter alleen en mijn zoon niet meer sinds september vorig jaar. Dat geeft niet in zoverre dat ik hem de tijd gun om te accepteren wie ik ben. Gelukkig hoor ik veel via Monique en dat is prettig. En Mandy? Ja haar zie ik wel. Gelukkig. Ook zij is bij mij en dat wilde ik graag. Hun naam staat geschreven en bij elk een vlinder in een bijzondere kleur die ik heel mooi vindt. Ze zijn en blijven een deel van mijn leven en dat hoort zo. Zo zijn ze vereeuwigd zoals Simone al zij. Kon er niet op komen, maar blij dat zij het zo vernoemde. De elf zelf? Dat ben ik en draag de vlinders bij mij, zo zie ik dat. Ik bescherm hun waar ik kan. De kleine vlinders hebben ook een betekenis. Mijn moeder en schoonvader waren mij ook heel dierbaar en heb ze nog steeds lief en ieder ook een eigen verhaal. Heb ze nooit kunnen vertellen wie ik eigenlijk altijd ben geweest. Ook zij blijven bij mij en hoop ergens nog dat ze iets meekrijgen van mij, ons allen. Al ben ik niet gelovig zou het mooi zijn toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten