Derde gesprek van mijn transitie

Vandaag mijn derde gesprekken gehad in het vumc Amsterdam. Het begon bij de assistente interne verpleging omtrent mijn lichamelijk gestel en hormonen en alles daaromheen. Ze vroeg hoe het ging en of er nog iets is. Nee niks en alles gaat goed, maar wil wel iets meer boezem hebben. Ze antwoorde dat als ik cub a had het niet meer zou worden. Nou lekker dan...  bloeddruk en gewicht en zo waren goed dus dik tevreden. Daarna afspraak met mijn psycholoog en ook gesproken hoe het gaat. Over borstvergroting kreeg ik het advies om even te wachten tot volgend jaar. Het zou gesubsidieerd kunnen worden. Ik blij en dat zou ik wel willen. Iig naar een cub B daar voel ik mij wel beter in. Uiteraard ook de volgende stap die komt en hij weet wat ik wil en dat is fijn. Volgende week heeft hij gesprekken met het genderteam en wil mij vrij snel in het volgende traject inplannen en mij benieuwen. Ik vindt het erg fijn dat alles bespreekbaar is bij hem. Had ook te horen gekregen dat ik pas in februari een gesprek zou krijgen, nou echt niet. Onze gesprek is op 22 december laat in de middag en maakt mij niet uit. Ik zou hem wel een knuffel willen geven😏. Als dat maar staat. Ik hoop na volgende week nog te horen wat er besproken is en anders waag ik er een email aan. Daarna weer wachten op mijn laatste gesprek. Er lag een leuk boek op tafel en blader hem door. Komt een oudere dame binnen en zag dat het mevr. Hali is, een klant bij Motorhuis Heemskerk. Ik zeg haar gedag en wederzijds en glimlach. Tot een praatje komt het niet, want ze wordt al geroepen. Toen werd ik weer geroepen. De verlenging van de laser behandeling wordt geschreven en ze wil mij even zien. Ze is dik tevreden over het resultaat en dat is heel positief en ben er bijna. Ze zegde dat ik februari weer gezien gaat worden en dan in juni de grote dag is. Nou wat denk jezelf? Dus eigenlijk wel met een heel goed gevoel ga ik weg en op naar de laatste weken. Op weg naar huis langs de huisarts om bloed te laten prikken in het ziekenhuis. Controle op lyme, want ben drie maanden geleden gestoken door drie teeken. Ben daar niet gerust op. En ben benieuwd hoe dat uitpakt. Onderweg kwam ik Sandra de buuf tegen en even bij gekletst. Of het zo moet zijn kom ik bij het bloedprikken bij een leuke vrouw en gezellig aan de praat over koetjes en kalfjes en had al een mooi gevoel bij haar. Is zij erachter gekomen dat ze bi is en wel getrouwd en één dochter. Zegt ze ook dat helemaal klaar is met haar vrouwelijkheid en dat ze er het liefst kwijt wil. Ik zeg ruilen en schieten alle bij in een lachbui. Nou ja dan moet er ook nog bloed geprikt worden.... en wel gelukt. Geven elkaar een hand en zeggen gedag met een fijn gevoel van mijn kant iig. Daarna met de gewone dagelijkse bezigheden opgepakt. Kom ik ook toevallig Kelly de dochter van Sandra tegen en staan we te praten komt Sandra er ook bij en hoe leuk is dat. En tja om alles compleet te maken win ik gisteren een diner voor twee bij Delhi de Griek in Haarlem. Kom daar geregeld en mijn favoriete restaurant.

Hoe mooi kan je dan het weekend in gaan? Gewoon een heerlijke dag en morgen visite om het weekend nog leuker te maken. Zondag zie ik wel wat ik doe. Denk nagenieten van alles.

Liefs Vicky 👄👄👄

10 Maanden in transitie

Alweer twee maanden verder en het gaat best snel al zeg ik het zelf. Ik dacht echt dat toen ik op de helft zat, Pfff nog een half jaar, maar nu nog maar twee maanden en dan is het jaar voorbij, wauw. Je leven gaat niet ineens langzamer of zo. Dat heb je toch wel zelf in de hand. Gewoon doen wat je altijd doet, 40 urige werkweek, half zes op en 's avonds zes uur thuis en eten koken. Twee keer door de weeks in de avond hardlopen en een keer in het weekend. Op vrijdagavond doe ik altijd boodschappen en het weekend kijk ik wel wat ik doe. Afspraak of spontaan de deur uit of gewoon thuis. Uiteraard ook het huishouden dat je moet doen. Nou dan gaan de dagen gewoon door zo. Tja dus een gewoon en simpel leven dus. Waarom zou het anders zijn omdat ik transvrouw ben? Nou ik zie geen verschil.
Waar ik mee bezig ben is heerlijk hardlopen en dat drie keer in de week en langzaam opbouwen richting de 30km. Deze afstand vindt ik een geweldige afstand. Lekker een dikke drie uur hardlopen en ik hoop dit te lopen voordat ik opgeroepen wordt voor mijn operatie, maar we zien wel. Er staat geen druk op, maar de motivatie is er. Dan heb ik ook nog dat ik mijn gevoelens wil die ik wil uiten naar andere en met name lekker amicaal zijn op een manier dat het oppervlakkig en vrij voelt. Ik doe het privé sowieso, maar op de werkvloer wil dat ook graag. Ik wil een vrij gevoel hebben en weet dat ik dat tegen een paar al kan zeggen, maar wil dat graag helemaal op gooien. Nou ga ik dat niet tegen iedereen doen, maar ik weet dat ik het wel tegen meerdere mensen kan zeggen. Dan voel ik me nog meer mezelf. Dan heb ik ook nog mijn gevoelens die ik wel toelaat om keuzes te maken of ik met die persoon verder wil gaan of niet, of zet ik dat op een laag pitje. Ik ga nu niet meer mijn gevoelens opzij zetten en net doen alsof, die tijd heb ik wel gehad. Als iemand zegt dat ik lieg of met een dubbele tong praat dan ben ik er klaar mee.
Ben druk nadenken hoe ik het ga aanpakken na de operatie als twee maanden niks mag doen. Via de gemeente gaat het niet worden denk ik. Die hebben het over drie uurtjes in de week terwijl ik zeg dat ik elke dag wel hulp wil of om de dag. Nou verder puzzelen dus. Heb wel buuf van verderop die mij wil helpen met eten klaar maken en boodschappen doen. Fijn hé. Weet al hoe ik het in de woonkamer wil hebben en dat stelde mij al wel wat gerust.
Vandaag afgesproken met Inge en fijn om elkaar weer te zien en de hele middag zitten kletsen. Eerst bij Mariposa en toen bij mij thuis.
Aankomende vrijdag mijn derde gesprek met mijn psycholoog, verpleegster en de assistente van de chirurg. Wordt een ochtend vumc Amsterdam en heb er nu al zin in. Dan wordt ik weer besproken in het team om de laatste stap te gaan zetten DE STAP. Hij heeft beloofd dat er geen vertraging te krijgen dus mijn laatste afspraak gaat in december worden.
Whoop Whoop, ik ben zo blij en nu gaat het echt snel.
Morgen weer hardlopen en denk aan 18km, maar dat zien we wel.

Liefs Vicky 👄👄👄