De halve marathon van Haarlem

Zo'n halve marathon ga je niet zomaar doen en er gaat best wat aan vooraf. Ik ben in januari rustig aan begonnen met trainen twee keer in de week en later drie keer. Mijn langste duur loop is 19km geweest en was er best trots op. Wel wat snellere rondjes wezen trainen, maar uitlopen ven de 21km was voor mij wat ik graag wilde. Vorige week zaterdag dan de laatste 12km gelopen en afgelopen dinsdag nog rustig 8,5km. Daarna gewoon niks, relaxen en zuinig met mijn benen en op tijd naar bed. Niet op hoge hakken lopen wat mij goed afgaat hoor, maar dan staan je kuiten toch op een andere spanning. Dus gewone schoenen aan. Gisteren dus zaterdag en werd wakker met spierpijn in mijn rechter kuit Pfff niet lekker dus. S morgens mijn startbewijs gehaald en mijn dochter had een dansuitvoering. Mooi weer en ik had een zwarte broek aan dus lekker warm/heet, maar dat maakte mij niet uit. Door de warmte had mijn kuit daar wel profijt van en 's avonds dus kussentje eronder. Vanochtend vroeg wakker en geen last meer gelukkig. Mijn dochter had wel mijn steunkousen gebracht en die wel aangetrokken. Toen was het tijd om weg te gaan en gewoon met de bus naar station. Lui om te fietsen, maar wel 21km hardlopen hahaha. Sta ik daar en zie ik dat Gerrit-Jan ook loopt. Wel een leuke verrassing. Later komen Richard en Astrid er ook aan. Astrid gaat lekker shoppen en wij een rondje inlopen en strek oefeningen doen. Dan is het zover en het startschot valt. Richard en ik lopen samen. Rustig gaan we over de start en al snel lopen we langs de menigte. Ik hou mij klokje in de gaten voor de snelheid en wil niet te hard lopen, maar doordat je met iedereen loopt ga je dat alsnog doen. Gelukkig kunnen we ons redelijk inhouden. Op een bepaald moment loop je in een cadans en gaat lopen vanzelf. Richard zegt, als je kan ga je maar. Ik zeg dat we samen blijven lopen dat heb ik het liefst nu. De 10km komt eraan en al best wat heuvels gehad en nu de duinen in. Best warm, maar het gaat nog best wel goed. Ik merk wel dat het goed zit bij mij en we krijgen aanmoedigingen van supporters langs de weg en ik krijg een vette knipoog. Bij Bloemendaal aan zee gaan we via de zeeweg terug en nog zeven km tot de finish. Ik had al wel gemerkt dat Richard het moeilijk had, want of we liepen zijn tempo of de mijne. Bij de 14km dan het laatste stuk zelf naar de finish. Lekker tempo en het gaat goed. Mijn klokje in de gaten houden en zo verder. Ga ik langs drie dames en komt Lilian naast me lopen. Wat leuk he en had het niet eens door dat ik haat voorbij ging. Kort praatje en verder ging ik. Dan rechts af voor de laatste kilometers. Bekende in de bocht en gedag gezegd. Dan krijg je nog berg waar je tegenop moet en gelukkig ook weer eraf. Hoor ik iemand mijn naam roepen en zie ik Fanny staan en een leuke verassing dat ze er staat. Dan de bruggetjes en de laatste 2km die best zwaar waren en die heb ik echt op karakter uitgelopen. Je krijgt mooie aanmoedigingen de laatste meters en toen de finish in zich kwam, jaaa ik heb het gedaan. Mijn tijd staat op 2:03:56 V45 41ste van de 74 en van de dames 170ste van se 277 wauw he.
De 21km zit erop en daar blijft het niet bij. 9km verder en dan zit ik op de 30. Nou ja wie weet❤❤❤

#mijneersteldaiesrungehadensuperblij. ❤❤❤

Liefs Vicky 👄👄👄