Tja je reageert op een bericht op Facebook bij Marion de Nijs hoe gaaf de foto van haar is achter het stuur. Krijg je terug gestuurd "net al jij.... een chauffeurs dochter Vicky. Er kwam ineens een brede glimlach op mijn gezichten bijna van oor tot oor. Eigenlijk weet ik dat en nooit eigenlijk bij stil gestaan. Ik kom uit gezin met toen een mooi vrachtwagen bedrijf die mijn opa heeft opgebouwd tot een mooi bedrijf. Mijn vader heeft het overgenomen en beide in hart en nieren vrachtwagen chauffeur. Mijn twee zussen en ik dus dan chauffeurs dochters. Ben erin opgegroeid met ik dan als.... opgroeiend met allerlei klusjes die ik dan wel gedaan heb en ook wel nieuwsgierig was. Ben ook wel mee geweest door Nederland om vracht te lossen en zo. Niet mee hoeven helpen als ik met de jongens mee ging. Bij mijn vader moest ik altijd helpen en ging ook niet vaak met hem mee. In 1987 moest hij het bedrijf van de hand doen om gezondheid redenen. Was net geen 19 en totaal geen zin om het over te nemen. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd.
Tja en wordt je er aan herinnerd vandaag. Is nu 30 jaar geleden, ik weet het nog wel en ging niet van harte, maar ja......
Zit je met een big smile op de bank als je het berichtje leest en wel een warm gevoel van binnen en beetje geëmotioneerd wel. Heb nooit vrachtwagen chauffeur willen worden en laat staan het bedrijf over te nemen. Was op dat moment ook te jong voor. Nee niks voor mij. Wel altijd een droom voor mij en dat geld nog steeds wel om een keer met zo'n grote vrachtwagen in Amerika van New York naar California te rijden. Dat lijkt mij echt gaaf. Maar dat gaat never gebeuren. Lekker dromen mag en is goed. Dus tja als je opgegroeid ben in een mannenwereld. Is niet erg en heeft mij wel gevormd wie ik nu ben. Het is mijn pad die ik bewandel. Ik hoor Thea nog zeggen toen ze mij zag toen in de werkplaats aan het werk bezig was. Nou ik draai nergens mijn handen voor om. Kom maar..... ik heb veel geleerd, zelf moeten doen en een goede leermeester gehad (schoonvader) en ook wel mijn pa, maar dat op zijn manier. Als automonteur veel mee gekeken en in de boeken gedoken. Zien is doen met mij. Dit alles had ik heel graag als vrouw altijd willen doen, maar liep anders. Nou ja ik ben nu mijn tijd aan het inhalen.
Ik ben trots op wat ik kan. Ik ben blij dat ik nu mijn leven als de vrouw die ik nu eindelijk mag zijn en altijd al ben van jongs af aan. Ik ben blij en gelukkig en ga mij nog gelukkiger voelen als aan het eind van mijn transitie. Dan mag ik onder het mes, DE operatie. Bang? Nee hoor totaal niet, kom maar.
#ik ben een chauffeurs dochter en ben er trots op❤
Liefs Vicky 👄👄👄
Hieronder de eerste vrachtwagen van mijn opa en jan met zijn vrachtwagen waar ik ben mee geweest heel lang geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten