10 maart 2018

We zijn nu dik drie weken verder. Als ik kijk hoe snel alles toch wel voorbij gaat qua dagen dan, ben ik er wel blij mee. Na Valentijnsdag ontzettend blij en happy gevoel. Het hardlopen hing goed, op het werk oké en thuis prima vermaak. Heb 24 februari een heerlijke 30km gelopen. Weliswaar koud, maar prima kunnen volhouden. En vorige week 20km. Houden lekker de afstanden bij. uiteraard ben je nieuwsgierig wanneer je te horen krijgt of je een datum weet voor je operatie. Dus ik bellen en net doen of mijn neus bloed. Krijg ik een vrouw aan de telefoon en stel mijn vraag. Nou, zegt ze ik kan nog niks plannen blabla ivm uitvallen van operatie's dus ik bel pas weer in april. Dit zegt ze dus heel cool en of het om iets simpel is. Oké zeg ik en hang op. Helemaal beduusd blijf ik eigenlijk staan en langzaam dringt het tot mij door. Nou ja.... leek wel of dat ik met de tandarts belde voor een afspraak. Best over mijn toeren komt mijn collega binnen en ik vertel dit al huilend. Pfff wat een gedoe. Moest maar eerst even bijkomen hiervan. Dan besef je ook waar je staat op dat moment. Ik heb op dat moment besloten gewoon mijn ding te doen en ja het leven gaat ook verder. Heel veel lieve reacties gehad waar ik erg blij mee ben. 3 maart een heerlijk avondje gehad met twee lieve vriendinnen en heerlijk zitten eten en kletsen. Toch blijf je in je achterhoofd denken wat je kan doen. Dan toch eerst je psycholoog contacten en hij kon niks doen. Toch nog wel wat vragen die ik wil stellen. Dus ik bel alsnog naar de planning vagina plastic.

Krijg ik dezelfde dame aan de telefoon en stel mijn vragen en krijg netjes antwoord hierop. Moet dan toch zelf thuishulp gaan vragen. Nou prima dan weet ik dat. Dan stelt zij de vraag die ik totaal niet verwacht van haar, want ik wilde die zelf stellen. Zullen we een datum prikken. Nou, zeg ik met een brok in mijn keel ja heel graag wil ik dat. Zij kijkt en noemt de datum 2 Mei doen? Ja heel graag, maar het liefst eerderen deze datum staat gewoon vast he. Zooo blij dat ik eindelijk weet wanneer ik geopereerd ga worden. Wauw wat gaaf en de hele wereld mag het weten en gewoon super en ben blij blij blij. Dan ga je heerlijk en geweldig het weekend in.

Dan heb je de uitdaging staan om Leiden naar Haarlem te gaan hardlopen en vanochtend vroeg de deur uit gegaan. Begon goed, maar uiteindelijk gestopt bij 24km in Heemstede. Verder kwam ik niet. Voelde niet echt oké en mijn hartslag te hoog. Schoenen zaten niet lekker dus om mezelf niet verder te pijnigen met de bus naar huis gegaan. Prima hoor, maar de marathon zit er niet in. Dan maar een andere afstand lopen om blessure te voorkomen. Zit ik nu echt niet op te wachten. Blij dat ik nu voor mezelf die keuze maak. Voorheen liep ik gewoon door, hoe stom is dat. De uitdaging blijft natuurlijk staan tot ik hem wel gelopen heb. Misschien nog wel voor mijn operatie. Komende weken heerlijk blijven relaxen en lopen al geen hele lange afstanden meer. Nou je een paar dan hahaha

11 maart

Een dag verder en een nachtje geslapen. De eigenlijke teleurstelling achteraf blij met de 24km. Niet verwachte afstand, weet denk wel waardoor het kwam. Beetje te warm aangekleed en mijn buidel te zwaar. Hartslag te hoog. Dus niet oké na een peptalk besloten om volgende week zaterdag een poging om de 30km te lopen en de week erop nog 25km. Ik heb vanaf vandaag nog een maand dus het is nog mogelijk. Waarom nu dan weer wel? Ik heb nog nooit iets opgegeven en altijd doorgegaan, dus doe dat nu ook niet. Daarom kan wel ik zeggen dat trots ben waar ik nu sta en wat ik doe. Omgaan met teleurstellingen en omzetten naar positieve mogelijkheden. Maar wat wil je, over zeven weken is het al zover. Hoeveel positiviteit wil je nog meer hebben.

Over vier weken dus de marathon van Rotterdam en drie weken later ben ik vrij tot de operatie. Dat moet toch wel genoeg zijn om te herstellen. 27 april zal mijn laatste werkdag zijn. Dan relaxed alles klaar maken voor als ik terug kom.

Liefs Vicky 👄👄👄